Mε ρυθμό ανάπτυξης κοντά στο 6% αναμένεται να κινηθεί μέχρι το 2029 η κεφαλαιοποιητική αξία της αγοράς ελαιολάδου σύμφωνα με κλαδική μελέτη της πολυεθνικής Business Research, κυρίως χάρη στις ολοένα και καλύτερες επιδόσεις των τυποποιημένων ελαιολάδων υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Στην πράξη, η αθροιστική αξία ανατιμάται από 12,86 δις δολάρια το 2024 σε 13,59 δις δολάρια το 2025 με σύνθετο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης (CAGR) 5,7%. Η ανάπτυξη μπορεί να αποδοθεί στην τάση υιοθέτησης πιο υγιεινής διατροφής, στην αυξημένη ζήτηση για γκουρμέ και εξειδικευμένα τρόφιμα, στην αναγνώριση της αξίας του ελαιολάδου για την υγεία και φυσικά στην επέκταση της διαθεσιμότητας του ελαιολάδου.
Κοιτώντας λίγο πιο «μαζεμένα» θα έλεγε κανείς, η αυξανόμενη κεφαλαιοποίηση της αγοράς ελαιολάδου τροφοδοτείται κυρίως από:
Την συσκευασία και τυποποίηση μεγαλύτερου μέρους της παραγωγής– brand name, κοινώς το πολυδιαφημισμένο ιταλικό μοντέλο, που πλέον θέλει να ακολουθήσει και η Τυνησία, ενώ και η Ισπανία παρακολουθεί διακριτικά.
Την στροφή των καταναλωτών σε πλουσιότερες χώρες προς το ελαιόλαδο υψηλής ποιότητας (και τιμής) από τα ράφια της μικρής και μαζικής λιανικής, ως συνειδητή επιλογή που σχετίζεται θετικά και ισχυρά με το εν γένει lifestyle.
Την μεγιστοποίηση της παραγωγής με όρους τεχνολογικούς -πως θα πάρω πιο πολλά κιλά έλαιο ανά δέντρο για κάθε ευρώ θρέψης που δίνω, με συνεχή αγρονομική παρακολούθηση της καλλιέργειας, ώστε να ρίξω τα μέσα κόστη βασιζόμενος στην υπερπαραγωγή και όχι την ρώσικη ρουλέτα της υπολίπανσης.
Το κυνήγι των πιστοποιήσεων που δίνουν προστιθέμενη αξία -όχι απαραίτητα μόνο πως να πάρω Χρυσό, Ασημένιο, Χάλκινο σε όποιον ετήσιο διαγωνισμό.
Την διεθνή αναγνώριση της αξίας της Μεσογειακής Διατροφής, της οποίας το ελαιόλαδο αποτελεί την κύρια πηγή λιπαρών.
Την επέκταση της διαθεσιμότητας του ελαιολάδου, για την οποία αξίζει να γίνει μια επισήμανση. Όσο μεγαλώνει η αναγνώριση του έξτρα παρθένου ελαιολάδου στον παγκόσμιο καταναλωτή, τόσο μεγαλύτερο το κίνητρο για αύξηση της παραγωγής. Ανάλογα, μεγαλύτερο γίνεται έτσι το κομμάτι της «πίτας» που θα αναλογεί στην υπεραξία αυτών που αποκτούν ταχύτερα (και φθηνότερα) την πρώτη ύλη στα χέρια τους. Ας σημειωθεί, πως όσο μεγαλώνει η κεφαλαιοποιητική αξία ενός κλάδου, τόσο περισσότερο ελκύει κεφάλαια και επενδύσεις, οι οποίες συνήθως απαιτούν σύντομη επιστροφή χρημάτων (ROI). Κάπως έτσι, οι παραγωγοί (και έμποροι) ελαιολάδου οι οποίοι δεν διαθέτουν εναλλακτικά κανάλια χονδρικής, βασιζόμενοι στην δράση 5-6 δικτύων ανά γεωγραφική οντότητα και ευκαιριακής ζήτησης από μια χώρα – αγοραστή (πχ. Ιταλία) η οποία χρόνο με το χρόνο βρίσκει όλο και περισσότερο ελαιόλαδο από εναλλακτικές πηγές (αύξηση διαθεσιμότητας), καλούνται να αλλάξουν άμεσα επιχειρηματικό μοντέλο, πριν βγουν οργανικά εκτός αγοράς.
Με το βλέμμα στο 2029, η πολυεθνική Business Research προϋπολογίζει κεφαλαιοποίηση αγοράς στα 17,13 δις δολάρια. Η ανάπτυξη κατά την περίοδο πρόβλεψης μπορεί να αποδοθεί στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σε θέματα υγείας, στις καινοτομίες στα προϊόντα ελαιολάδου με νέες κατηγορίες και περαιτέρω εξειδίκευση, στις πρακτικές περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και στις αυξανόμενες παγκόσμιες τάσεις του γαστρονομικού τουρισμού.
Οι σημαντικότερες τάσεις κατά την περίοδο πρόβλεψης περιλαμβάνουν τη μετατόπιση των προτιμήσεων των καταναλωτών προς τα premium και εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα, τις βιώσιμες και βιολογικές πρακτικές παραγωγής, την παγκοσμιοποίηση και την αύξηση του διεθνούς εμπορίου, τις τεχνολογικές καινοτομίες στην παραγωγή ελαιολάδου, τα ρυθμιστικά πρότυπα και τη διασφάλιση της ποιότητας.
ΠΗΓΗ: elaiaskarpos.gr
