Ο αγροτοσυνδικαλιστής μιλά στον «Έ.Α.» για την κατάσταση στον πρωτογενή τομέα και τον θεσσαλικό κάμπο
Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, και κοιτώντας τις αγροτικές κινητοποιήσεις, το όνομα του Λαρισαίου Θανάση Κοκκινούλη προβάλλει από τα πρώτα, όσον αφορά τα μπλόκα και τις διεκδικήσεις των παραγωγών. Έχοντας ο ίδιος άποψη για τα τεκταινόμενα, και ως αγροτοσυνδικαλιστής αλλά και ως παλαιό στέλεχος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ο Θανάσης Κοκκινούλης, μίλησε μετά από αρκετό καιρό, και καταθέτει τις απόψεις του στον «Έ.Α.» για το παρόν και το μέλλον τόσο της ελληνικής γεωργίας όσο και του θεσσαλικού κάμπου.
ΤΟΥ Χρυσόστομου Τρίμμη
trimmis.chrys@gmail.com
Η ενίσχυση των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων που έρχεται στο προσκήνιο, ενόψει και της αναθεώρησης της ΚΑΠ, η ανάγκη για την ολοκλήρωση των έργων που θα εξασφαλίσουν την επάρκεια νερού στη Θεσσαλία, η κυβερνητική πολιτική αλλά και τα «πρέπει» που οφείλουν οι Έλληνες κυβερνώντες να δουν, ήταν τα θέματα στα οποία στάθηκε ο κ. Κοκκινούλης. «Αν δεν μείνουν οι Θεσσαλοί αγρότες δεν θα μείνουν κάτοικοι στην Ελλάδα» σχολιάζει μεταξύ άλλων…
–Eίστε από τα πλέον έμπειρα στελέχη του αγροτικού κινήματος. Οπότε θα θέλαμε την άποψή σας για το προς τα που οδεύουν οι αγρότες και ο πρωτογενής τομέας, μετά και από 6 και πλέον έτη διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Πριν από 15 χρόνια είχα πει ότι είχαμε αρχίσει να ζούμε το φαινόμενο των νεοτσιφλικάδων στην ελληνική ύπαιθρο. Βλέπω με χαρά σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Ισπανία, να έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται το μοντέλο της οικογενειακής εκμετάλλευσης. Διαβάζω με ικανοποίηση ότι η νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2027 έχει υιοθετήσει την πρακτική της κατεύθυνσης των επιδοτήσεων σε οικογενειακές εκμεταλλεύσεις. Θα πρέπει να είναι κορυφαίο ζήτημα και κορυφαίος στόχος για την Ελλάδα. Ο μικρός αγροτικός κλήρος δεν μπορεί να ευνοήσει ούτε να επιτρέψει να δημιουργηθούν μεγάλες εκμεταλλεύσεις σε βάρος των μικρών, που όχι ότι δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικές, αλλά δυστυχώς μέσα σ’ αυτήν την παγκοσμιοποίηση που έχει επικρατήσει νιώθουν αδύναμες. Πλέον υπάρχει ένας σημαντικός παράγοντας που είναι η υπογεννητικότητα η οποία για πάρα πολύ κόσμο δεν δημιουργεί διάδοχες καταστάσεις. επομένως πρέπει ένας μεγάλος στόχος θα πρέπει να είναι οι όποιες ενισχύσεις υπάρχουν στην ευρωπαϊκή κοινότητα να μην πηγαίνουν στους μεγαλοαγρότες αλλά να οδεύουν και να βοηθούν μικροπαραγωγούς που αυτόματα θα πετύχουν ποιοτικά προϊόντα και θα κρατήσουν κόσμο στην ύπαιθρο. Θα πρέπει να είναι κορυφαία επιλογή της Νέας Δημοκρατίας στην καινούργια αναθεώρηση την οποία θεωρώ ότι και το 2027 θα την διαπραγματευτεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
-Ήταν η Νέα Δημοκρατία όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στον Έλληνα αγρότη, μικρό ή μεγάλο;
Ξεκινώντας από τη νεότερη εμπλοκή της Νέας Δημοκρατίας στη διακυβέρνηση της χώρας, από τον Κώστα Καραμανλή, πιστεύω ότι ήταν από τους πολιτικούς αυτός ο πρωθυπουργός που στην κυριολεξία άνοιξε την αγκαλιά του και έβαλε μέσα τους αγρότες. Η Νέα Δημοκρατία, στην κυριολεξία ένα λαϊκό κόμμα, έχει στην πρωτοκαθεδρία τους αγρότες και την ενδιαφέρει ο αγροτικός κόσμος. Παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις και την πολιτική των κομμάτων δεν νομίζω ότι σοβαρά μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι η Νέα Δημοκρατία δεν ακολουθεί αυτή τη διαδρομή. Υπάρχουν προγράμματα που στρέφουν τη φροντίδα και τη σκέψη στον αγροτικό πληθυσμό. Θεωρώ ότι η Νέα Δημοκρατία, με τα όποια λάθη και τις όποιες παραλείψεις, ήταν ο κομματικός σχηματισμός που μπόρεσε η αγροτιά να ακουμπήσει το κεφάλι της. Βέβαια υπάρχουν πάρα πολλά θέματα και ζητήματα που πρέπει να τα επεξεργαστούν και να τα λύσουν.
-Αυτό ισχύει και για τη νυν κυβέρνηση, αν καταλαβαίνω καλά τον συλλογισμό σας;
Αυτό ισχύει διαχρονικά για όλες τις κυβερνήσεις. Άλλωστε, η συμμετοχή μας ή η συμμετοχή των αγροτών στις διεκδικήσεις αυτό καταδεικνύει. Πάντα υπάρχουν προβλήματα, πάντα θα πρέπει να διεκδικούνται λύσεις και πάντα θα πρέπει να φροντίζουν αυτοί που κυβερνούν να τα λύνουν.
Υπάρχουν πολλές προκλήσεις αυτήν τη στιγμή λόγω και της κλιματικής αλλαγής. Έχει σταθεί η κυβέρνηση στο ύψος των περιστάσεων, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, μετά και το πέρασμα του Daniel και του Elias, και στη συνέχεια τα προβλήματα των κτηνοτρόφων…
Θα σας παραθέσω ένα ιστορικό στοιχείο που έχω διαβάσει. Το 1908 η Κάρλα που εκτεινόταν από το Στεφανοβίκειο Μαγνησίας μέχρι και το Ομορφοχώρι Λάρισας, αποξηράνθηκε μόνη της. Βάλτε στο μυαλό σας μία τέτοια τεράστια έκταση τι υπέστη και τι ξηρασία είχαμε για να αποξηρανθεί. Η κλιματική αλλαγή είναι μία πραγματικότητα. Από εκεί και πέρα αυτά που πρέπει να κάνουν οι κυβερνήσεις είναι να βρουν λύσεις για τα προβλήματα. ας πούμε ότι ο Αχελώος είναι μία ιστορία που κατήντησε ανέκδοτο. Είναι δυνατόν να μην έχουμε τη σκέψη ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες έτσι ώστε να υπάρχει επάρκεια νερού στον θεσσαλικό κάμπο; Οδεύουμε μαθηματικά στο στράγγισμα του νερού στον κάμπο. Ήρθε ο Daniel να μας δείξει ότι μπορούσε να αποφευχθεί αν είχαν γίνει κάποια έργα να κρατήσουν το νερό. Μόλις ήρθε ο Daniel εμείς συζητούσαμε να πάμε να τρυπήσουμε το βουνό για να φύγει το νερό! Δηλαδή, από την τεράστια λειψυδρία φτάσαμε στην υπερεπάρκεια και έπρεπε να αποξηράνουμε ξανά τη λίμνη Κάρλα. Με πολλή σοβαρότητα και σκέψη, ας ακούσουμε και κανέναν ειδήμονα. Θα πρέπει να γίνουν αυτά τα ρημάδια 5-10 έργα που συζητάμε όλα αυτά τα χρόνια, για να μπορέσουν οι αγρότες να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να καλλιεργούν. Όλα τα άλλα είναι κουβέντες για να συζητάμε.
«Χρειάζεται αποφασιστικότητα για τα έργα του Αχελώου»
-Μιας και αναφερθήκατε στα έργα του Αχελώου, έχουν περάσει κάμποσες κυβερνήσεις, μεταξύ αυτών και της Νέας Δημοκρατίας, όπως η τωρινή, που έχουν υποσχεθεί ότι θα δουν με σοβαρότητα το θέμα, αλλά εξέλιξη δεν βλέπουμε.
Δεν υπάρχει η αποφασιστικότητα. Όταν θέλαμε να κάνουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θάψαμε και πνίξαμε όλα τα αρχαία για να κάνουμε το κωπηλατοδρόμιο στον Μαραθώνα. Είναι δυνατόν να μένουμε σε λεπτομέρειες που δεν έχουν ουσία. Για να σωθεί το κιρκινέζι δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα φράγμα; Είμαστε έτοιμοι όλα αυτά τα εκατομμύρια χρημάτων που έχουν δαπανηθεί να τα πετάξουμε στον Καιάδα και να αχρηστέψουμε αυτά που έχουν γίνει; Για να λύσουμε τη διαφορά μας; Ποια είναι αυτή; Δεν υπάρχει ουσιαστικά διαφορά μεταξύ ημών των Θεσσαλών και των Αιτωλοακαρνάνων. Αποφασιστικότητα χρειάζεται και βέβαια οι ευθύνες είναι διαχρονικές, όλων των κυβερνήσεων. Από την ώρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι θα εκτρέψει τον Αχελώο, αν καθίσουμε να δούμε πόσες κυβερνήσεις περάσανε, όλες να πάρουν την ευθύνη της μη εκτέλεσης όλων των έργων.
-Μετά τον Daniel ήρθε στο προσκήνιο το σχέδιο των Ολλανδών πάντως.
Αυτά είναι αστεία για να γελάμε.
-Βλέπουμε μία απόπειρα να γίνει «έξωση» του βαμβακιού από τον θεσσαλικό κάμπο ωστόσο.
Το 2027 τελειώνει το πρωτόκολλο που προβλέπει τη συνδεδεμένη ενίσχυση του βαμβακιού. Αυτό είναι το κορυφαίο ζήτημα που θα πρέπει από τώρα ν’ αρχίσουν να συζητούν οι Έλληνες κυβερνώντες ενόψει της αναθεώρησης της ΚΑΠ. Το δεύτερο είναι ότι ο αγρότης σπέρνει αυτό το προϊόν που έχει τιμή και θα του δώσει να φάει. Αυτήν τη στιγμή το βαμβάκι πριν από τη λαίλαπα Τραμπ ήταν σε άσχημη κατάσταση όσον αφορά την πορεία του στα χρηματιστήρια. Αν το βαμβάκι έχει τιμή, ο αγρότης θα σπείρει, αν δεν έχει τιμή δεν θα σπείρει. Από εκεί και πέρα όμως ενας μεγάλος παράγοντας που πολεμά το βαμβάκι είναι η έλλειψη νερού. Το βαμβάκι είναι ένα φυτό που θέλει νερό, όχι υπερβολικό, αλλά είναι μία ποτιστική καλλιέργεια.
-Θα μπορέσει να ζήσει τα επόμενα χρόνια ο Θεσσαλός αγρότης;
Δεν πρόκειται να ξεκολλήσει από εδώ. Να βάλουν όλοι κάτι στο μυαλό τους: Αν η Θεσσαλία αδειάσει από αγρότες, θα αδειάσει η Ελλάδα από κατοίκους.
-Θα υπάρχουν προϊόντα;
Μόνο αν υπάρχουν αγρότες στην περιφέρεια, αλλιώς θα τρεφόμαστε με χάπια.
«Ο αγώνας φέρνει τη λύση των προβλημάτων για τον αγρότη»
-Είχαμε πρόσφατα κινητοποιήσεις. Πώς είδατε τη συμμετοχή των αγροτών και τα αιτήματα που έθεσαν;
Εγώ είμαι σταθερά πάντα μαζί με αυτούς που είναι στους δρόμους και διεκδικούν. Δεν έχει σημασία αν είναι ένα αίτημα λιγότερο ή περισσότερο, αν είναι πέντε άνθρωποι περισσότεροι ή λιγότεροι. Μαζί με αυτούς πάντα στον δρόμο, γιατί ο αγώνας στον δρόμο είναι αυτός που φέρνει τη λύση των προβλημάτων και φωνάζει για τα ζητήματα που απασχολούν τη γεωργία. Μην ξεχνάμε ότι αν σβήσει η περιφέρεια θα σβήσει η Ελλάδα.
-Μετά από τόσα χρόνια, και ως αγροτοσυνδικαλιστής, πιστεύετε ότι θα έπρεπε να κάνετε κάτι διαφορετικά;
Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα απ’ όσα έχω κάνει. Όσα έκανα μέσα από τα λάθη στη διαδρομή μου, μου έδωσε πολλούς φίλους και καλές αναμνήσεις. Είμαι ευχαριστημένος προσωπικά από αυτά που έκανα και δεν θα άλλαζα τίποτα.
-Ήταν στις επάλξεις και άλλοι αγροτοσυνδικαλιστές, ο Βαγγέλης Μπούτας, ο Γιάννης Πατάκης, ο Θανάσης Νασίκας…
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γράψει μία πολύ μεγάλη ιστορία και άλλοι φίλοι που έφυγαν. Με τους τρεις που αναφέρετε είχα ιδιαίτερους δεσμούς. Ήταν άνθρωποι μπροστά από την εποχή τους στο κομμάτι της διεκδίκησης, της απαίτησης… Οι τρεις τους ήταν ξεχωριστοί άνθρωποι. με τίμησαν με τη φιλία τους και δεν τους ξεχνάω ποτέ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΓΡΟΤΗΣ»
